Amaç: Bu çalışmada, atriyal fibrilasyon öyküsü olan ve mitral kapak cerrahisi geçiren hastalarda kriyoablasyon ve radyofrekans ablasyonun sinüs ritmine dönüş ve ameliyat sonrası iyileşme üzerindeki etkileri değerlendirildi. Çalışma planı: Şubat 2014 - Mayıs 2020 tarihleri arasında atriyal fibrilasyon tanısı ile mitral kapak replasmanı ve Cox Maze IV işlemi uygulanan toplam 88 hasta (medyan yaş: 54 yıl; dağılım, 45-73 yıl) çalışmaya dahil edildi. Hastaların 48’ine (%54.5) kriyoablasyon, 40’ına (%45.5) radyofrekans ablasyonu uygulandı. Hastalar ablasyon tipi ve ameliyat sonrası atriyal fibrilasyon nüksü olup olmamasına göre iki gruba ayrıldı. Tüm hastalarda Holter monitörizasyonu ile doğrulandığı üzere, ameliyat öncesi en az altı aydır atriyal fibrilasyon mevcuttu. Atriyal fibrilasyon nüksü ile sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu, sol atriyum çapı ve beden kitle indeksi arasındaki ilişkiler incelendi. Bulgular: Medyan takip süresi 6 ay olup, bu dönemde mortalite izlenmedi. Altıncı ayda radyofrekans ablasyon grubundaki hastaların %70’inde (n=28) ve kriyoablasyon grubundaki hastaların %79’unda (n=38) sinüs ritim sağlanmış olup, gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Artmış sol atriyum çapı (p=0.01), kronik obstrüktif akciğer hastalığı (p=0.007), ≥30 kg/m² beden kitle indeksi (p<0.001) ve düşük sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (p<0.001) atriyal fibrilasyon nüksü ile anlamlı düzeyde ilişkili bulundu. Sonuç: Kriyoablasyon ve radyofrekans ablasyonun, atriyal fibrilasyonun sinüs ritmine döndürülmesinde etkili alternatif enerji kaynakları olduğu görülmektedir.