Oosit hücresi ile sperm hücresinin laboratuvar ortamında fertilize edildikten sonra elde edilen embriyonun uterusa yerleştirilme işlemi olarak tanımlanan in vitro fertilizasyon (IVF), sık kullanılan ve çoğul gebelik komplikasyonunun sık görüldüğü bir işlemdir. Çoğul gebelikler, riskli gebelik grubu içerisinde yer alıp uterusun aşırı gerilmesine neden olan faktörlerden biridir. Uterusun aşırı gerilmesi sonucu sıklıkla servikse olan baskının artması ile birlikte servikal yetmezliğe olan yatkınlığın arttığı düşünülmektedir. Bu durum geliştiğinde ise gebelik riske girmekte ve gebenin uzun süre hastanede yatışı gerekebilmektedir. Bu ve benzeri komplike riskli gebelik vakalarında belirli bir modele dayalı hemşirelik bakımı verme bireylerin hastalığa ve gebelik sürecine uyum sağlamasına olanak sağlayabilmektedir. 23 yaşında, iki yıldır evli olup, yardımcı üreme teknikleri ile tedavi uygulanan olgunun ilk IVF tedavisi gebelikle sonuçlanmıştır. Tedavi sonucunda monozigotik üçüz gebelik oluşmuş ve olgu servikal yetmezlik tanısı almıştır. Roy Adaptasyon Modeli doğrultusunda değerlendirilen olgu için uygun hemşirelik tanıları belirlenmiştir. Buna göre olguya fizyolojik alanda; fiziksel mobilitede bozulma, uyku örüntüsünde bozulma, dengesiz beslenme, öz bakımını yerine getirememe; benlik kavramı alanında güçsüzlük, anksiyete, etkisiz baş etme, durumsal düşük benlik saygısı, bilgi eksikliği; rol fonksiyonu alanında rollerini yerine getirememe, ebeveynlikte yetersizlik riski; karşılıklı bağlılık alanında ise aile süreçlerinin kesintiye uğraması ve sosyal izolasyon tanıları koyularak uygun hemşirelik bakımı verilmiştir. Verilen bakım sonucunda bu modelin kullanılmasının hastanın hem yapılan girişimlere hem de uzun süren hospitalizasyon sürecine uyumunun artırdığı gözlemlenmiştir.