GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmadaki amacımız 25 OH Vitamin D’nin, vitiligo tipi ve klinik özellikleriyle ilişkisi bulunup bulunmadığını ortaya koymak. YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamıza 60 vitiligo hastası ve 60 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Hastalar 4 gruba ayrıldı; kış dönemi yeni vitiligo tanısı alanlar (K-VH), kış dönemi sağlıklı katılımcılar (K-SG), yaz dönemi yeni vitiligo tanısı alanlar (Y-VH) ve Y-SG yaz dönemi sağlıklı gönüllüler (Y-SG). Katılımcıların yaş cinsiyet, kendisinde veya ailesinde otoimmün hastalık varlığı, vitiligonun klinik tipi (lokalize (fokal, segmental, mukozal), yaygın (akrofasiyal, vulgaris, karışık tip) ve üniversal) ve 25 (OH) Vitamin D düzeyleri bakıldı. BULGULAR: Çalışmada 62 (%51,7) erkek, 58 (%48,3)kadın katılımcı vardı. Vitiligo hastalarının yaş ortalamaları 42.2±13.29, kontrol grubunun yaş ortalamaları ise 30.5±12.6’ydı.. Grupların yaş ve cinsiyet bakımından benzer olduğu görüldü (p>0,05). Vitiligonun klinik tipleri ve otoimmun hastalıklarla arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir fark tespit edimedi (p>0, 05). K-VH ve Y-VH hastaların 25 (OH) Vitamin D düzeyleri, K-SG ve Y-SG göre isttiksel olarak düşüktü (p < 0,05). K-VH ile Y-VH arasında ve K-SG ile Y-SG arasında 25 (OH) Vitamin D düzeyleri açısından istatistiksel fark saptanmadı (p>0,05) K-VH ve Y-VH’deki otoimmun hastalığı bulunan olguların 25 (OH) Vitamin D düzeylerinin ile klinik tipine göre 25 (OH) Vitamin D düzeylerinin arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). TARTIŞMA ve SONUÇ: Vitiligo hastalarında ve vitiligoya eşlik eden başka otoimmun hastalık varlığında, normal populasyona göre plazma 25 (OH) vitamin D seviyesi daha düşük düzeyde bulunmaktadır. Vitiligo aktivasyonunun kontrolü ve ikincil otoimmun hastalıkların önlenmesinde, vitamin D desteğini etkili olabilir.