Barsak protozoasının yol açtığı enfeksiyonların tanısına yönelik olarak kullanılan nativ -lugol, formol - eter kontrasyon ve trichrome boyama yöntemlerinin birbirlerine karşı avantaj ve dezavantajlarını saptamak amacı ile, 311 dışkı örneğine bu üç yöntem uygulanmış; ayrıca her yöntem, her parazit evresinin tanınmasındaki verimleri gözönüne alınıp, puan verilerek değerlendirilmiştir: Yöntemle parazit saptanmamışsa 0, parazitler az sayıda ve silik görünümde ise 1, bol sayıda veya net görünümde ise 2, hem bol, hem net görünümde ise 3 puan verilmiştir. Buna göre, nativ-lugol, formal-eter konsantrasyon ve trichrome boyama yöntemlerinin tanı değerlerini gösteren dışkı örneği başına ortalama puanları sırası ile, protoza kistleri için 1.2, 2.1, ve 1.4, protozoa trofozoitleri için 0.4, 0.0 ve 2. 1, B. hominis için 0.8, 0.3 ve 2.3 olmuştur. 311 dışkının 100'ünde (%32.2) Blastocystis hominis, 20'sinde (%6.4) Entamoeba coli, 17'sinde (%5.5) Giardia intestinalis, 16'sında (%5.1) Endolimax nana, 6'sında (%1.9) Chilomastix mesnili, 5'inde (%1.6) Iodamoeba butschlii, 4'ünde (%1.3) Entamoeba hartmanni, 3'unde (%1.0) Entamoeba histolytica, 1'inde (%0.3) Dientamoeba fragilis saptanmıştır. Saptanan 60 protozoa kistli örnekten 22'si (%36.7), 38 protozoa trofozoitinden 25'i (%65.8) nativ-lugol yöntemi ile tespit edilememiştir. Bu sonuçlar rutin dışkı incelemelerinde, trofozoit veya B. hominis içermesi olası diyareli dışkılarda trichrome boyama yönteminin, seyrek kist içermesi olası katı dışkılarda ise formal-eter konsantrasyon yönteminin uygulanmasının gerekli olduğunu düşündürmüştür.