GİRİŞ ve AMAÇ: Mevcut bilgilere göre, atriyal fibrilasyon (AF) hastalarında hangi antikoagülasyon tedavi seçeneğinin başlanması gerektiğini gösteren net bir algoritma, belirli durumlar dışında henüz bulunmamaktadır. Amacımız, farklı oral antikoagülan seçimleri ile AF hastalarının CHA₂DS₂-VASc (konjestif kalp yetmezliği, hipertansiyon, yaş, diyabet, inme, vasküler hastalık, yaş, cinsiyet kategorisi) ve HAS-BLED (hipertansiyon, anormal böbrek ve karaciğer fonksiyonu, inme, kanama, labil uluslararası normalleştirilmiş oran (INR), yaşlılık, ilaçlar, ilaçlar veya alkol) skorları arasındaki olası ilişkiyi ve farklı antikoagülan seçimlerinin tedaviye uyumunu değerlendirmektir. YÖNTEM ve GEREÇLER: İnme merkezimizde takip edilen AF hastalarında oral antikoagülan tercihimizle ilgili olarak hastaların yaş, cinsiyet, CHA₂DS₂-VASc ve HAS-BLED skorlarını retrospektif olarak taradık. İki yüz AF hastası, yeni tanı konulan AF’li hastalar ve tanısı zaten konmuş AF’li hastalar olmak üzere iki ana gruba ayrıldı. AF tanılı hastaların tedavi uyumları dökümante edildi ve her iki gruptaki hastaların taburculuk sırasındaki tedavi tercihleri yaş, cinsiyet, iki skor açısından karşılaştırıldı. Bu skorlar, tedavi tercihleriyle kolay karşılaştırma yapılabilmesi için üç ana gruba ayrıldı. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p<0,05 olarak kabul edildi. BULGULAR: İki yüz hastadan doksan dokuzu hastanemize inme ile prezente olup yeni AF tanısı aldı, diğer yüz bir hasta ise AF tanısı almış ve düzenli veya düzensiz olarak OAK veya NOAK kullanırken inme geçirmişti. İskemik inme ve AF tanısı konmuş hastalara en çok warfarin sodyum (%59.6) reçetelemeyi tercih ettiğimizi belgeledik ve apiksaban (%22.2) ise en çok tercih ettiğimiz NOAK oldu. Bulgularımıza göre, NOAK’ların günlük kullanım doz sayısı ilaç uyumuna herhangi bir fark yaratmıyor. Warfarin sodyumunun düzensiz kullanımı, düzensiz tedavi grubunun büyük bir kısmını oluşturuyor. Yeni tanı konmuş ve zaten bilinen AF’li hastalarda CHA₂DS₂-VASc ve HAS-BLED skorlama sistemleri grupları ile yaptığımız tedavi seçimleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptamadık. TARTIŞMA ve SONUÇ: Oral antikoagülan seçerken hastalar bireysel olarak değerlendirilmeli ve hastaların ilaçları doğru kullanımına teşvik etmeyi, uygun ilaç seçiminden daha önce amaçlamalıyız.