GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı, yaşa bağlı maküla dejenerasyonu nedeniyle uygulanan intravitreal bevacizumab/ranibizumab tedavisine dirençli olgularda intravitreal aflibercept uygulamasının fonksiyonel ve anatomik sonuçlarını değerlendirmektir. YÖNTEM ve GEREÇLER: En az üç doz intravitreal bevacizumab/ranibizumaba rağmen en iyi düzeltilmiş görme keskinliğinde (EİDGK) artış olmayan veya intraretinal/subretinal sıvıda gerileme olmayan hastalar çalışmaya alındı. Hastaların dosyaları tarandı ve santral maküla kalınlığı (SMK), intraretinal/subretinal varlığı ve pigment epitel dekolmanı (PED) yüksekliği intravitreal aflibercept öncesi, intravitreal aflibercept yüklemesinin üçüncü ayı ve intravitreal aflibercept sonrası birinci yıl kaydedildi ve sonuçlar karşılaştırıldı. BULGULAR: Yaş ortalaması 74,2±10,53 yıl olan toplam 31 hasta çalışmaya dahil edildi. İntravitreal aflibercept öncesi orta-lama EİDGK, SMK ve PED yükseklikleri sırasıyla 0,52±0,31 LogMAR, 301,10±76,27 µm ve 130,81±73,72 µm idi. Üç doz intravitreal aflibercept yüklemesinden sonra ortalama EİDGK, SMK ve PED yükseklikleri sırasıyla 0,51±0,28 LogMAR, 262,86±69,74 µm ve 96,00±57,66 µm idi. İntravitreal aflibercept öncesi elde edilen sonuçlara göre SMK ve PED yükseklik değerlerinde anlamlı azalma tespit edildi (p=0,001 ve p=0,006). İntravitreal afliberceptin ilk yılında ortalama EİDGK, SMK ve PED yükseklikleri sırasıyla 0,53±0,33 LogMAR, 257,61±92,05 µm ve 95,61±66,67 µm idi. İntravitreal aflibercept tedavisi öncesi elde edilen değerlere göre SMK ve PED değerlerinde anlamlı azalma oldu (p=0,004 ve p=0,04). TARTIŞMA ve SONUÇ: İntravitreal bevacizumab/ranibizumab tedavisine dirençli eksüdatif yaşa bağlı maküla dejenerasyonu hastalarında kısa ve uzun dönemde anatomik sonuçlarda düzelme gözlenirken fonksiyonel başarı değişim tedavisinden etkilenmez.