GR ve AMA: almann amac, glisemik kontroln iyi olmadnn gstergesi olarak HbA1c kan dzeyi yksek diyabet hastalarnda glisemik kontrol sonras meydana gelen multifokal elektroretinografi deiikliklerinin incelenmesidir. YNTEM ve GERELER: Bu almada, diyabetik retinopati tespit edilmeyen, HbA1c dzeyi 8’in zerinde olan 40 diyabet hastas glisemik kontrol iin diyabet merkezine ynlendirilmitir. ayda bir baklan HbA1c deerleri sonunda balangca gre 1 birim HbA1c d salanan hastalar alma grubunu olutururken (n=24), yeterli d salanamayan hastalar kontrol grubunu oluturmu (n=16) ve alma grubunu oluturulan hastalarn HbA1c d salandktan sonra (ortalama 13,5 ay), kontrol grubunun ise birinci yl kontrolnde tekrar multifokal elektroretinografi kaytlar alnmtr. BULGULAR: Balang HbA1c deeri alma grubunda 8,70,6, kontrol grubunda 8,40,5 iken glisemik kontrol son-ras alma grubunda 7,50,5, kontrol grubunda 8,350,4 olarak llmtr. alma grubundaki HbA1c deerindeki bu d istatistiksel olarak anlaml iken (p=0,01), kontrol grubundaki deiiklik istatistiksel olarak anlaml bulunmamtr (p=0,275). Hastalarn kadran ve halka analizleri sonucunda; multifokal elektroretinografi p1 ve n1 dalga amplitd ve implisit zamanlarnda balangca gre glisemik kontrol iyi olan alma grubunda istatistiksel olarak anlaml bir deiiklik tespit edilmezken; glisemik kontrol iyi olmayan kontrol grubunda da istatistiksel olarak anlaml bir deiiklik tespit edilmemitir. TARTIMA ve SONU: almada hem glisemik kontrol ile HbA1c d salanan hem de glisemik kontrol salanamayan hasta grubunda multifokal elektroretinografide yaklak bir yllk takip srecinin sonunda anlaml bir deiiklik saptan-mamtr. Bunun nedeni glisemik kontrol salanmasna ramen diyabet hastalarnda retinopatinin ilerlemesi olabilecei gibi birinci kernel yantlarnn i retina katlarnn fonksiyonlarn yeteri kadar gstermemesi nedeniyle de olabilecei, bu nedenle almann ikinci kernel yantlarnn deerlendirildii baka bir alma ile desteklenmesi gerektii dnlmektedir.
