Amaç: Antimikrobiyal direnç insanlık için gerçek bir tehdittir. Beş değerlikli antimon bileşiklerinin günümüzde Hindistan gibi ülkelerde leishmaniasis tedavisinde etkili olmadığı bildirilmektedir. Son zamanlarda dünya çapında yeni tedavi seçenekleri değerlendirilmektedir. Antimikrobiyal peptitler (AMP) geniş spektrumları, hızlı etkinlikleri ve düşük direnç riskleri nedeniyle önde gelen antibiyotik adaylarıdır. Katelisidinler, pozitif yüklü membranları üzerinden bakteri, mantar ve protozoonlara karşı iyi belgelenmiş antimikrobiyal aktivitelere sahip AMP’lerdir. Burada, “katelisidin benzeri helikal peptidler” (CLHP) tasarlamayı ve bunların Leishmania tropica üzerindeki anti-leishmanial etkinliklerini in vitro olarak meglumin antimoniate (MA) ile karşılaştırmayı amaçladık. Yöntemler: Toplam beş çalışma [TN-1-5] ve iki kontrol antimoniat (MA) ve ilaçsız) grubu oluşturuldu. Kriyoprezerve edilmiş L. tropica izolatı çözüldü ve Novy-MacNeal-Nicolle ve ardından RPMI besiyerlerinde kültüre edildi. Beş farklı CLHP (TN1-5) dimetil sülfoksit içinde seyreltildi. Test plaklarının ilk kuyucuklarına toplam 150 uL CLHP ve MA eklendi ve ardından 4 ve 512 ug/mL arasında dozlar ortaya çıkaran seri seyreltmeler yapıldı. Daha sonra, her bir kuyucuğa 1x108/mL L. tropica promastigotları içeren 100 uL kültür eklendi. Promastigotların canlılığı XTT ile kontrol edilirken, parazit sayımı 24. ve 48. saatlerde yapıldı. Bulgular: TN3’ün 32 ug/mL’de etkili olduğu gözlenmiştir. TN5 dışında test edilen tüm CLHP’ler değişen derecelerde anti-leishmanial aktivite sergilerken, TN5’in en yüksek dozunda bile etkisiz kaldığı gözlenmiştir. Sonuç: TN3’ün L. tropica’ya karşı in vitro etkinlik gösterdiği belirlenmiştir. Adayın hem etkinliğinin hem de toksisitesinin in vivo testleri içeren daha ileri çalışmalarla araştırılması gereklidir.