GİRİŞ ve AMAÇ: İntravitreal olarak, bevasizumab, aflibersept ve ranibizumab kullanıma hazır enjektör sistemi ile yapılan enjeksiyon sonrası erken dönemde saptanan göz içi basıncı (GİB) değişikliklerini değerlendirmek. YÖNTEM ve GEREÇLER: Yaşa bağlı makula dejenerasyonu (YBMD), diyabetik maküler ödem (DMÖ) ve retinal ven oklüzyonu (RVO) tanısı ile antivegf tedavisi uygulanan 39 hastanın 39 gözü çalışmaya dahil edildi. GİB değerleri, enjeksiyondan hemen önce, enjeksiyondan bir dakika, 30 dakika ve 60 dakika sonra Tono-pen (AVIA, Reichert, USA) ile ölçüldü. BULGULAR: Hastaların ortalama yaşı 66.08±10.18 idi. YBMD tanılı 19, DMÖ tanılı 16 ve RVO tanılı 4 hasta çalışmaya dahil edildi. Olguların %25.6’sına (n=10) aflibersept, %35.9’una (n=14) bevasizumab ve %38.5’ine (n=15) ranibizumab kullanıma hazır enjektör sistemi ile intravitreal tedavi uygulanmıştır. Hastaların enjeksiyondan önce ölçülen ortalama GİB değeri aflibersept, bevasizumab ve ranibizumab için sırasıyla 17.36±3.99, 19.94±2.83 ve 17.33±4.04 mmHg idi. Enjeksiyon öncesine göre 60.dk GİB ölçümlerindeki değişim anlamlı değilken, 1.dk ve 30.dk GİB ölçümlerindeki artış istatistiksel anlamlı bulunmuştur (p<0.01). Uygulanan antivegf ajana göre 1.dk ve 30.dk GİB ölçümleri istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir (p>0.05). Bevasizumab kullananların 60.dk GİB ölçümleri, ranibizumab kullananlardan daha yüksek bulunmuştur. TARTIŞMA ve SONUÇ: İntravitreal olarak uygulanan antivegf ajanlar, erken dönemde ani ve geçici GİB yükselmesine yol açabilir. Özellikle glokom hastalarında mükerrer uygulamalar hastaların glokom hasarını derinleştirebilir. Tek kullanımlık hazır enjeksiyon sistemleri ile ilacın kullanılacak hacmi daha kontrollü olarak verilebilir. Bu sayede enjeksiyon esnasında oluşan ani GİB yüksekliğinin, hatalı fazla hacim kullanılmasının önüne geçilerek sınırlandırılabileceği pratikte düşünülse de çalışmamız da fark saptanmamıştır.