Amaç: Bu çalışmanın amacı, daha önce tatmin edici sonuçlar vermiş olan Leishmania major antijenini modifiye etmek için önceki yeni formülasyonumuzu daha fazla deney yaparak ileri taşımaktır. Yöntemler: Bu çalışmada aynı metodoloji ile öncül yeni bir aşı yaptık ve şunları seçtik; iki enjeksiyon dozu (100 ve 200 μg/o.1 mL), üç enjeksiyon grubu: Leishmania artı BCG (LB), Leishmania artı yeni adjuvan (Teucrium polium) (LT), Leishmania artı BCG ve Teucrium polium (LBT) ve bir duyarlı bir fare grubu (Balb/c) ve iki tip sitokin ölçümü: Th1 (IFN-γ, IL-12) ve Th2 (IL-4, IL-10). L. major parazitlerinin antijenlerini kullanarak beş farklı metotla ham antijen kombinasyonları hazırladık. Hayvan modelinde Faz I yapıldı. Çalışmamızda Leishmania antijeni; hem BCG hem de yeni adjuvan (TP) ile üç grupta, iki enjeksiyon dozunda (100, 200 μg/1 mL) ve Balb/c farelerinde incelendi. Bulgular: Sonuçlarımız gösterdi ki, iki güçlendirici dozda 100 ve 200 μg/1 mL enjeksiyon dozları ile adjuvan olarak BCG ve TP’nin birini veya ikisini alan üç enjeksiyon grubunda (LB, LT ve LBT): LBT grubu en düşük IFNy ve en yüksek IL-12 değerine sahipti, LT ve LB grupları aynı IL-12 düzeyine sahipti, ancak LB, LT grubundan daha çok IFNy ve IL-10, daha az IL-4’e sahipti. Sonuç: Bu çalışmada, LBT grubu IL-12 ve IL-10 açısından diğer gruplardan istatistiksel farklılıklara sahiptir. (Turkiye Parazitol Derg 2013; 37: 233-40)