Amaç: Türkiye’de sağlık sisteminde 2005 yılında aile hekimliği uygulamasına geçilmesini göz önüne alarak, 2005-2015 yılları arasında internet ağı üzerinden ulaşabildiğimiz aile hekimliği uzmanlık tezlerini değerlendirmeyi amaçladık. Materyal ve Metot: Gözlemsel, analitik, retrospektif çalışmamızda tezler, hazırladığımız Tez Bilgi Formu ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Toplamda 492 tez değerlendirmeye alındı. En çok teze ulaşılan yıl %23, 58 oranı ile 2008 yılıdır. Tezlerin %50, 80’i İstanbul’da bulunan 10 eğitim araştırma hastanelerine aittir. Tezlerin %49, 20’si 33 üniversitenin tıp fakültelerine aittir. Tez sahiplerinin %50, 80’i kadın, %49, 20’si erkektir. Tezlerin %87, 80’inde tez danışmanı belirtilmiştir. Aile hekimliği uzmanları %40, 93 oranı ile en çok tez danışmanlığı yapan branş hekimidir. Aile hekimliği uzmanlarının tez danışmanlığı yıllar içinde artmıştır. Tez konularında %21, 91 oranında en çok endokrin sistem, beslenme, metabolizma konuları işlenmiştir. Diabetes Mellitus ve glikoz metabolizma bozuklukları en çok (%12, 07) işlenen konudur. Tezlerin %21, 75’i saha, %76, 63’ü hastane çalışmasıdır. Örneklem grupları en çok 101-200 (%24, 80) kişi arasındadır. Sonuç: Yıllar içinde anket kullanımı anlamlı olarak artmış, laboratuvar test kullanımı anlamlı olarak azalmıştır. Yıllar içinde tez danışmanı belirtilme durumu, proje destek alımı, araştırma tipi belirtilme durumu anlamlı olarak artmıştır. Bu da bize tezlerin daha özenli hazırlandığını göstermektedir. Yıllar içinde saha çalışmasının anlamlı olarak artmasına rağmen yetersiz olup koruyucu hekimlik gibi birinci basamağın temel konularına az değinilmiştir.