Amaç: Genel kabul edilen görüşe göre, psikiyatri literatüründe, içsel bir anksiyete eğilimini gösteren anksiyete duyarlılığı ile kişilik özellikleri ve intihar arasındaki ilişki hakkında yeterli bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışma yüksek anksiyete duyarlılığının intihar açısından önleyici bir faktör olup olmadığını araştırmak için planlanmıştır. Materyal ve Metot: Bu çalışmada hastalar iki gruba ayrıldı. Bir grup DSM-IV-TR’ye göre unipolar depresyon tanısı alan, hiç intihara kalkışmamış ve halen intihar düşüncesi olmayan 31 hastadan oluşuyordu. Diğer grup ise intihar girişimi nedeniyle Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Psikiyatri Polikliniği’ne veya Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Servisi’ne başvuran ve DSM-IV-TR’ye göre unipolar depresyon tanısı alan 28 hastadan oluşmaktaydı. Hastalara Anksiyete Duyarlılık İndeksi-3 (ADİ-3), İntihar Olasılığı Ölçeği (İOÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve Beck Anksiyete Ölçeği (BAÖ) uygulandı. Ek olarak ADİ- 3’ün 3 alt ölçeği olan sosyal, bilişsel ve fiziksel alt ölçekler de bireysel olarak değerlendirildi. Bulgular: İntihar öyküsü olan depresyonlu 28 hasta grup 1 ve intihar öyküsü olmayan depresyonlu 31 hasta ise grup 2 olarak değerlendirildi. Yaş, eğitim, cinsiyet ve medeni durum açısından gruplar arasında fark saptanmadı. ADİ-3 total skoru (Mgroup1 = 27,2 ± 16,9; Mgroup2 = 35,9 ± 15,2; t = 2,045; p =0,045), ADİ-3 fiziksel alt ölçek skoru (Mdngroup1 = 5,5; Mdngroup2 = 10, Z = -1,989; p = 0,047) ve BDÖ skoru açısından iki grup arasında anlamlı fark saptandı. ADİ-3 sosyal ve bilişsel alt ölçekleri, BAÖ ve İOÖ skorları açısından gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı. Sonuç: ADİ-3, depresyonlu hastalarda intihar riskini değerlendirmede kısa zamanda ölçülebilir bir skala olarak klinik kullanım için önerilebilir.