Amaç: Son yıllarda dünyada çocuk istismarı konusu gerek tıbbi, gerekse toplumsal açıdan giderek önem kazanmaya başlamıştır. Bu durum Türkiye için de geçerlidir. Konunun yeterince bildirilmemesi, tanı konulmasındaki güçlükler, yadsınması ve gizli kalması sorunun önemini daha da artırmaktadır. Çalışmanın amacı, çocuklara uygulanan istismar düzeylerinin ve etkileyen faktörlerin belirlenmesidir. Yöntem: Araştırma kesitsel tiptedir. Veriler 10.05.2010-10.07.2010 tarihleri arasında toplandı. Araştırma Türkiye’de batı Anadolu bölgesinde bulunan Manisa ve iç Anadolu bölgesinde bulunan Sivas illerinde yürütüldü ve her ilden 300 anneye, toplamda 600 anneye ulaşıldı. Verilerin toplanmasında üç form kullanıldı: sosyodemografik anket formu, istismar anket formu ve Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği. Sonuçlar: Çalışmada toplam 878 çocuğun annesine ulaşıldı. Çalışmada çocukların %64.8’inin fiziksel istismara, %63.3’ünün duygusal istismara, %36.0’ının fiziksel ihmale, %7.0’ının duygusal ihmale maruz kaldığı belirlendi. Tartışma: Çalışmada sosyoekonomik düzeyi düşük, kocasından şiddet gören, çocukluğunda ebeveynlerinden şiddet gören ve benlik saygısı düşük olan kadınların çocuklarına daha fazla şiddet uyguladıkları belirlenmiştir. Bu sorun ancak ailelerin ve toplumun şiddetin önlenmesine yönelik eğitilmesi, danışmanlık hizmetlerinin verilmesi ve destek sistemlerinin sağlanması ile çözümlenebilir. Bu konuda sağlık çalışanlarına önemli görevler düşmektedir.