Amaç: Bu çalışmanın amacı, Türk nüfusunda, yeme bağımlılığı (YB) ve gece yeme sendromu (GYS) prevalansını belirlemek ve aralarındaki muhtemel ilişkiyi araştırmaktır. Materyal ve Metot: Aile hekimliği merkezlerine kayıtlı kişiler rastgele çalışmaya davet edildi (415 gönüllü). Katılımcılar sosyodemografik veri formu, Yale Gıda Bağımlılığı Ölçeği (YGBÖ) ve Gece Yeme Anketi (GYÖ) ile değerlendirildi. Bulgular: Çalışmamızda 160 kadın, 135 erkek olmak üzere toplam 295 gönüllü değerlendirildi. Katılımcıların yaş ortalaması 33, 78 ± 10, 72 ve BKİ ortalaması 25, 11 ± 4, 63 idi. Deneklerin % 7, 8’i YGBÖ’e göre YB, % 13, 2’si GYÖ’ye göre GYS’e sahipti. GYS ve YB birlikteliğinin prevalansı % 2 idi. Pearson korelasyon analizi kullanılarak BMI ve YBÖ arasında pozitif bir korelasyon saptandı (r = 0, 14, p <0, 01) ve YBÖ ve YGBÖ toplam puanları arasında pozitif bir korelasyon bulundu (r = 0, 14, p <0, 01). Çoklu doğrusal regresyon analizi ile, toplam YBÖ puanlarının %18, 4’ünün sekiz YGBÖ semptom skoruyla açıklanabileceği gösterilmiştir (p <0, 001). Sonuç: Normal kilolu, aşırı kilolu veya obez bireylerin GYS veya YB veya her ikisine sahip olabileceği akılda tutulmalıdır. Bu nedenle, aile hekimliği polikliniğine başvuran bireylerde bu problemli yeme davranışlarını değerlendirmek ve bu problemli yeme davranışları olanları ilgili tedavi merkezlerine yönlendirmek faydalı olabilir.