Ama: Bu almann amac depresyonda antidepresan tedaviye yant veren ile vermeyen olgularn klinik zelliklerini karlatrarak tedaviye yant etkileyen zelliklerin tanmlanmasdr. Yntem: almaya, GATA Psikiyatri Klinii’ne bavuran hastalar iinden depresyon tans konup antidepresan tedavi dzenlenenler alnmtr. Grmelerde sosyodemografik veri toplama formu, SCID-I, SCID-II, HAM-D lekleri kullanlmtr. Tedavinin ikinci, drdnc ve altnc haftalarnda HAM-D lei yeniden uygulanmtr. Altnc haftada HAM-D puanlarnda %50 ve daha fazla azalma tedaviye yant olarak deerlendirilmi, tedaviye yant veren ve vermeyen olgular klinik zellikler asndan karlatrlmtr. Bulgular: Altnc haftann sonunda 87 depresyon olgusunun 73’ (%83.9) tedaviye yant vermi, 14’ (%16.1) yant vermemitir. Tedaviye yant vermeyen olgularda verenlere gre depresyonun daha iddetli olduu, komorbid eksen-I ve eksen-II tanlarnn daha fazla olduu belirlenmitir. Gruplar arasnda elik eden fiziksel hastalk bulunmas, depresif nbet says ve hastaln balang ya asndan anlaml fark bulunmamtr. Sonu: al-mann sonunda antidepresan tedaviye yant olumsuz etkileyen klinik zellikler olarak depresyonun iddetli olmas, komorbid eksen-I ve eksen-II tanlarnn bulunmas tespit edilmitir. Bu klinik zelliklerin balangta deerlendirilip antidepresan tedaviye kt yant verebilecei gz nnde bulundurularak ek tedavi seeneklerinin de gz nnde bulundurulmasnn nemli olduu dnlmtr. (Anadolu Psikiyatri Derg 2012; 13:97-103)
