Amaç: Tip 1 diabetes mellitus (T1DM) çocukluk yaş grubunda sık görülen kronik metabolik bir hastalıktır. İyi metabolik kontrol ile diyabetle ilişkili mikrovasküler komplikasyonların ilerlemesi yavaşlar hatta gelişimi önlenebilmektedir. Bu nedenle metabolik kontrolü etkileyen faktörlerin belirlenmesi önemlidir. Bu çalışmada ile tanı anındaki T1DM’li çocuk ve ergenlerin demografik, klinik ve laboratuvar özelliklerinin metabolik kontrol üzerindeki etkisini değerlendirilmesi amaçlandı. Materyal ve Metot: Hastalar son 1 yıllık ortalama hemoglobinA1c (HBA1c) düzeylerine göre metabolik kontrol düzeyleri belirlendi. Ortalama HBA1c düzeyi <%7, 5 iyi kontrol, %7, 6-9 orta kontrol ve >%9 kötü kontrol olarak tanımlandı. Hasta verileri ile ortalama HBA1c düzeyleri karşılaştırıldı. Bulgular: Toplam 144 hasta çalışmaya alındı. Pik tanı yaşı 4-6 yaş (%21, 51) ve 12-14 yaş (%20, 83) olarak saptandı. Hastaların %10’unda birinci derece akrabalarında T1DM mevcuttu. Ortalama HBA1c düzeyleri kızlarda %7, 7 (7, 2-8, 8), erkeklerde %7, 8 (7, 0-8, 6) idi. Hastaların %38, 19’i iyi, %41, 68’si orta ve %20, 13’si kötü kontrollüydü. İyi kontrollü hastaların tanı yaşı 9, 13±4, 30 yıl iken kötü kontrollülerin 10, 19±4, 26 yıldı (p=0, 252). Çalışmada ailesinde T1DM mevcut olan grubun iyi metabolik kontrol düzeyine sahip olduğu görüldü (p=0, 002). Sonuç: Çalışmada ailesinde diyabet olanların daha iyi metabolik kontrole sahip olduğu saptandı. Bu durum hasta ve ailelerinin tanıdan sonra diyabet yönetimini önemsedikleri, yaşam tarzlarını diyabete uygun düzenledikleri düşündürmektedir. Bu sonuca göre aile içinde diyabet farkındalığının artırılması ve hastalara verilen eğitimlerin motive edici olması diyabet yönetiminde olumlu etki sağlayacaktır.